Συνεχής πρόοδος στον πολιτικό διάλογο μεταξύ Ευρωπαϊκής Επιτροπής και εθνικών κοινοβουλίων

Το 2010 ο πολιτικός διάλογος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τα εθνικά κοινοβούλια σημείωσε συνεχή πρόοδο. Αφότου δρομολογήθηκε αυτή η πολιτική πρωτοβουλία από τον Πρόεδρο Barroso το 2006, τα εθνικά κοινοβούλια έχουν αναλάβει νέες ευθύνες στη χάραξη των ευρωπαϊκών πολιτικών στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λισσαβόνας. Όπως δείχνει η ετήσια έκθεση της Επιτροπής για τις σχέσεις με τα εθνικά κοινοβούλια, η οποία εκδόθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, τα εθνικά κοινοβούλια αξιοποιούν αυτή την ευκαιρία για να διαδραματίσουν έναν άνευ προηγουμένου ενεργό και εποικοδομητικό ρόλο στα ευρωπαϊκά δρώμενα.

Ο Maros Šefčovič, Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδιος για τις διοργανικές σχέσεις και τη διοίκηση, εξηγεί: «Ο αριθμός των γνωμών που τα εθνικά κοινοβούλια υπέβαλαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αυξήθηκε σημαντικά αφότου άρχισε να ισχύει η νέα Συνθήκη, γεγονός που χαιρετίζουμε ως ένα σαφές και πολύ θετικό μήνυμα: τα εθνικά κοινοβούλια επιθυμούν να διαδραματίσουν περισσότερο ενεργό ρόλο στα ευρωπαϊκά δρώμενα, και μάλιστα σε πολύ ενωρίτερο στάδιο σε σχέση με το παρελθόν. Η Επιτροπή είναι απολύτως προσηλωμένη στον στόχο της εμβάθυνσης του πολιτικού διαλόγου που διεξάγει με τα εθνικά κοινοβούλια και της περαιτέρω ενίσχυσης των επαφών και των ανταλλαγών της με καθένα από τα 40 νομοθετικά σώματα των 27 κρατών μελών».

Η έκθεση που εκδόθηκε στις 10 Ιουνίου δείχνει πώς ο πολιτικός διάλογος, ο οποίος αποτελεί τον πυρήνα των σχέσεων της Επιτροπής με τα εθνικά κοινοβούλια, επεκτάθηκε και διευρύνθηκε το 2010. Το 2010, τα εθνικά κοινοβούλια υπέβαλαν 387 γνώμες για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων –  σημειώθηκε δηλαδή αύξηση κατά περίπου 60%.

Ως μέρος αυτού του πολιτικού διαλόγου, η πλήρης εισαγωγή του μηχανισμού ελέγχου της επικουρικότητας, το 2010, έδωσε στα εθνικά κοινοβούλια έναν σημαντικό ρόλο όσον αφορά τον αυστηρό έλεγχο της συμμόρφωσης προς αυτή τη θεμελιώδη αρχή. Οι περισσότερες γνώμες που εφιστούσαν την προσοχή της Επιτροπής σε ενδεχόμενη παραβίαση της αρχής της επικουρικότητας, αφορούσαν την οδηγία για τους εποχικά εργαζομένους (8 ψήφοι) και, πιο πρόσφατα, την πρόταση σχετικά με την κοινή ενοποιημένη βάση φορολογίας εταιρειών (13 ψήφοι).Η Επιτροπή λαμβάνει βέβαια δεόντως υπόψη όλες αυτές τις γνώμες, ωστόσο οι αριθμοί αυτοί δεν υπερβαίνουν το όριο άνω του οποίου η Επιτροπή θα ήταν υποχρεωμένη να αναθεωρήσει την πρότασή της (18 ψήφοι)^[1].Η έκθεση της Επιτροπής για την επικουρικότητα και την αναλογικότητα, η οποία εκδόθηκε και αυτή την ίδια ημέρα, περιγράφει λεπτομερώς τους τρόπους με τους οποίους αυτές οι θεμελιώδεις αρχές εφαρμόζονται στην πράξη στο έργο της Επιτροπής. Οι δύο αυτές εκθέσεις υπογραμμίζουν την ιδιαίτερη προσήλωση της Επιτροπής στη χάραξη πολιτικής υψηλής ποιότητας και στην προώθηση ενός πραγματικά ευρωπαϊκού πολιτικού διαλόγου.

Για να διαβάσετε το πλήρες κείμενο της έκθεσης επισκεφθείτε την παρακάτω διεύθυνση:

http://ec.europa.eu/dgs/secretariat_general/relations/relations_other/npo/index_el.htm

[1] Κάθε εθνικό κοινοβούλιο διαθέτει δύο ψήφους, οι οποίες επιμερίζονται ανάλογα με το ισχύον εθνικό κοινοβουλευτικό σύστημα. Στην περίπτωση εθνικού κοινοβουλευτικού συστήματος με δύο σώματα, κάθε σώμα διαθέτει από μία ψήφο. Ένα σχέδιο νομοθετικής πράξης πρέπει να αναθεωρηθεί σε περίπτωση που ο αριθμός των αιτιολογημένων γνωμών που υπέβαλαν τα εθνικά κοινοβούλια αντιπροσωπεύει τουλάχιστον το ένα τρίτο (18 ψήφοι) του συνόλου των ψήφων που διαθέτουν αυτά (54 ψήφοι). Το όριο αυτό καθορίζεται στο ένα τέταρτο (14 ψήφοι) των ψήφων όταν πρόκειται για σχέδιο νομοθετικής πράξης υποβαλλόμενο βάσει του άρθρου 76 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τον χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης.