Την Τετάρτη, η ολομέλεια του Κοινοβουλίου ενέκρινε (με 404 ψήφους υπέρ, 78 κατά και 130 αποχές) έκθεση με την οποία καλεί την Επιτροπή να προτείνει οδηγία για την ποιοτική πρακτική άσκηση και να επικαιροποιήσει το υφιστάμενο πλαίσιο ποιότητας για τις περιόδους πρακτικής άσκησης.

Σύμφωνα με τους ευρωβουλευτές, η νέα οδηγία θα πρέπει να καθορίζει ελάχιστα πρότυπα ποιότητας, συμπεριλαμβανομένων κανόνων σχετικά με τη διάρκεια της πρακτικής άσκησης, καθώς και σχετικά με την αμοιβή και την πρόσβαση στην κοινωνική προστασία σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία και τις αντίστοιχες διαδικασίες.

Οι περίοδοι πρακτικής άσκησης θα πρέπει να αποζημιώνονται επαρκώς, καλύπτοντας τουλάχιστον το κόστος των βασικών αναγκών διαβίωσης, όπως τα τρόφιμα, η στέγαση και οι μεταφορές, λαμβάνοντας υπόψη το κόστος ζωής σε κάθε κράτος μέλος.

Η έκθεση καλεί τα κράτη μέλη της ΕΕ να καταστήσουν τις περιόδους πρακτικής άσκησης πιο προσιτές στα άτομα με αναπηρία και στα άτομα από ευπαθείς ομάδες και να ενθαρρύνουν τη διασυνοριακή πρακτική άσκηση.

Οι ευρωβουλευτές ζητούν επίσης από την Επιτροπή να αναθεωρήσει το υφιστάμενο πλαίσιο ποιότητας για τις περιόδους πρακτικής άσκησης και να θεσπίσει περισσότερους κανόνες που είναι δεσμευτικοί για τις χώρες της ΕΕ στο πλαίσιο αυτό.

Σχετικές πληροφορίες

Η πρακτική άσκηση αποτελεί σημαντικό σκαλοπάτι για τους νέους στην αγορά εργασίας. Πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου (2023) διαπίστωσε ότι τέσσερις στους πέντε νέους (78%) που συμμετείχαν στην έρευνα πραγματοποίησαν τουλάχιστον μία πρακτική άσκηση, ενώ για έναν στους πέντε (19%) η πρώτη τους εργασιακή εμπειρία ήταν μια πρακτική άσκηση.

Ωστόσο, υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με την ποιότητα των πρακτικών ασκήσεων. Ως εκ τούτου, οι ευρωβουλευτές ζητούν καλύτερες συνθήκες, ώστε να παρέχεται στους νέους χρήσιμη εμπειρία και επαρκής αμοιβή.

Εγκρίνοντας το παρόν ψήφισμα, το Κοινοβούλιο ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των πολιτών για την ευθυγράμμιση των θέσεων εργασίας και των περιόδων πρακτικής άσκησης των νέων με τα πρότυπα ποιότητας και την κατάργηση εργασιακών νόμων που επιτρέπουν τις διακρίσεις, όπως διατυπώνονται στις προτάσεις 47(5) και 15(2) των προτάσεων της Διάσκεψης για το Μέλλον της Ευρώπης.