Τα δικαιώματα των LGBTI ανθρώπων στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Η απαγόρευση διακρίσεων, και η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων είναι σημαντικά στοιχεία της νομικής τάξης της ΕΕ. Παρά ταύτα, αυτά οι διακρίσεις κατά των λεσβίων, των ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων, τρανσέξουαλ και intersex, (LGBTI) ατόμων παραμένουν στην ΕΕ, παίρνοντας διάφορες μορφές συμπεριλαμβανομένης της λεκτικής και σωματικής βίας. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι πλέον αναγνωρισμένος στο δίκαιο της ΕΕ ως λόγος διακριτικής μεταχείρισης. Ωστόσο, η έκταση των προδιαγραφών που αντιμετωπίζουν το θέμα αυτό είναι μειωμένου βεληνεκούς και δεν καλύπτουν την κοινωνική προστασία, την υγεία, την εκπαίδευση και την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες, αφήνοντας τα LGBTI άτομα ιδιαίτερα ευάλωτα σε αυτούς τους τομείς. Επιπροσθέτως, η ικανότητα της ΕΕ δεν επεκτείνεται στην αναγνώριση της έγγαμης ή της οικογενειακής κατάστασης. Σε αυτό τον τομέα, οι εθνικές νομοθεσίες ποικίλουν με μερικά Κράτη Μέλη να προσφέρουν σε ζευγάρια ίδιου φίλου το δικαίωμα να παντρευτούν, και άλλα να επιτρέπουν εναλλακτικές μορφές καταγραφής, ενώ άλλα δεν παρέχουν νομικό καθεστώς για τα ζευγάρια του ιδίου φύλου. Τα ζευγάρια ίδιου φύλου μπορεί να έχουν ή να μην έχουν δικαίωμα να υιοθετούν παιδιά και να έχουν πρόσβαση σε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Αυτές οι αποκλίνουσες νομικές υποστάσεις έχουν επιπτώσεις, για παράδειγμα για μέλη ζευγαριού από δύο Κράτη Μέλη με διαφορετικές προδιαγραφές που θέλουν να νομιμοποιήσουν/επισημοποιήσουν την σχέση τους, ή για ζευγάρια ίδιου φύλου, και τις οικογένειές τους που θέλουν να μετακομίσουν σε κάποιο άλλο Κράτος Μέλος. Η αντιμετώπιση των διακρίσεων έχει γίνει μέρος της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, και το κύριο θέμα διαφόρων αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ωστόσο, η πράξη σε αυτή την θεματική περιοχή παραμένει προβληματική όταν ασχολείται με ζητήματα που αφορούν περιοχές παραδοσιακά αποκλειστικές για τα Κράτη Μέλη, όπως η οικογενειακή κατάσταση και το οικογενειακό δίκαιο.