#AskTheStreet: Επαγγελματική αποκατάσταση
Από την αρχή της επαγγελματικής προοπτικής, η πρώτη σκέψη που κυριαρχεί είναι ποια θα είναι η ορθότερη επιλογή σχολής πανεπιστημιακού επιπέδου. Είναι μια από τις κρισιμότερες αποφάσεις στην ζωή του νέου ανθρώπου, ο οποίος κινείται ανάμεσα σε δύο κόσμους. Από την μία είναι ο κόσμος των ονείρων ο οποίος βρίσκεται εκεί από την παιδική ηλικία και από την άλλη βρίσκεται η σκληρή πραγματικότητα μιας δύσκολης καθημερινότητας. Παρακάτω μέσα από μια σειρά ερωτήσεων καταγράφονται οι απόψεις δύο διαφορετικών κόσμων για την επαγγελματική αποκατάσταση. Του κόσμου του σήμερα και του χθες.
Με τι κριτήρια επέλεξες την σχολή που σπούδασες ;
«Δεν υπήρχαν ουσιαστικά κριτήρια, κυρίως υπήρχε προώθηση. Η κλίση μου ήταν στις θετικές επιστήμες, αλλά οδηγήθηκα στη μηχανική αφού υπήρχε η οικογενειακή (στρωμένη) επιχείρηση»
Αλέξης Βλέτσας, Πολιτικός Μηχανικός 33 ετών
«Εάν έπρεπε να τα ταξινομήσω με σειρά προτεραιότητας, ήταν:
α. καλύτερη προοπτική για το μέλλον – β. τόπος σπουδών / να είναι κοντά στο σπίτι / οικονομικά οφέλη.»
Μηχανικός Περιβάλλοντος 33 ετών
«Το αντικείμενο των σπουδών μου το διάλεξα, επειδή είχε πολλές επαγγελματικές ευκαιρίες από δικηγόρος μέχρι δικαστικός ή συμβολαιογράφος»
Μάρθα Μιχαλοπούλου, Ασκούμενη Δικηγόρος 24 ετών
Τι ευκαιρίες παρουσιάστηκαν κατά την διάρκεια της φοίτησης και ποιες μετά την αποφοίτηση;
«Δεν υπήρχαν σοβαρές ευκαιρίες. Οι μόνες σοβαρές προτάσεις που έγιναν ήταν οι εξής: η πρώτη από έναν καθηγητή για την ανάπτυξη μιας ειδικής αντισεισμικής διάταξης και η δεύτερη μια διπλωματική εργασία μεταξύ δύο τομέων, του πανεπιστημίου, που πρότεινε η ομάδα μου, αλλά απορρίφθηκε από έναν καθηγητή λόγω προσωπικών διαφωνιών με τους συναδέλφους του.»
Αλέξης Βλέτσας, Πολιτικός Μηχανικός, 33 ετών
«Κατά την διάρκεια της φοίτησης, ευκαιρίες απασχόλησης υπήρχαν μόνο μέσα από δομές του Πανεπιστήμιου για πρακτική άσκηση. Σε γενικότερες γραμμές το τότε σύστημα και η επικρατούσα φιλοσοφία, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων τουλάχιστον, δεν επέτρεπε την διείσδυση ιδιωτικών κεφαλαίων για ευκαιρίες απασχόλησης.»
Μηχανικός περιβάλλοντος, 33 ετών
«Γενικά σαν φοιτήτρια δεν το έψαξα πολύ την επαγγελματική αποκατάσταση στον κλάδο μου, αφού τα part time που έβρισκα μου εξασφάλιζαν ένα χαρτζιλίκι»
Μάρθα Μιχαλοπούλου, Ασκούμενη Δικηγόρος, 24 ετών
Τι εικόνα υπήρχε για την αγορά εργασίας για έναν φοιτητή εκείνη την εποχή ;
«Η εικόνα δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα. Λίγοι έρχονταν με συγκεκριμένο στόχο για την αποκατάστασή τους. Εξίσου λίγοι ξέρανε πώς δουλεύει η αγορά σε επίπεδο τιμών, ανάπτυξης επαφών και ακόμη λιγότερο σε επίπεδο εργοταξίου και μελέτης. Η πλειοψηφία ήθελε να κάνει ένα μεταπτυχιακό. Μετά θα έβλεπαν. Κανείς σχεδόν δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι κάθε χρόνο ορκιζόταν 1500-2000 νέοι μηχανικοί της ίδιας ειδικότητας, από τα 5 πολυτεχνεία.»
Αλέξης Βλέτσας, Πολιτικός Μηχανικός 33 ετών
«Λόγω του νεαρού της σχολής (Μηχανικοί Επιστήμης Υλικών), το μέλλον ήταν θολό. Βέβαια και η ίδια η σχολή δεν σε προετοίμαζε για την αγορά εργασίας. Πιστεύαμε ότι μόλις αποφοιτήσουμε θα βρούμε αμέσως δουλειά, κάτι που έγινε πραγματικότητα για κάποιους, που ανήκαν όμως στη μειοψηφία. Το σύνολο των αποφοίτων συνέχισε είτε στην ίδια τη σχολή (MSc, PhD), είτε ταξίδεψε στο εξωτερικό όπου σίγουρα ευκαιρίες για εργασία υπήρχαν περισσότερες και με καλύτερο μισθό.»
Μηχανικός περιβάλλοντος 33 ετών
«Εκείνη την εποχή, Δήμο, νομίζαμε ότι όλα θα είναι εύκολα μετά, και ότι δε θα δουλεύουμε τόσες ώρες για ψίχουλα… βγαίνοντας από τη σχολή και μπαίνοντας στο επάγγελμα είδα ότι δεν υπάρχει όριο στο ωράριο και ότι αμείβεσαι ελάχιστα»
Μάρθα Μιχαλοπούλου, Ασκούμενη Δικηγόρος 24 ετών
Παρατηρείται σαν κοινό στοιχείο σε όλους τους ενδιαφερόμενους, ανεξαρτήτου εποχής και συνθηκών, η οικονομική αποκατάσταση. Σίγουρα οι συνθήκες και οι προοπτικές είναι διαφορετικές από την μία εποχή στην άλλη. Τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν είτε σε εντονότερο είτε σε ηπιότερο ρυθμό. Το ηθικό δίδαγμα παραμένει το ίδιο: ποτέ δεν θα πρέπει ένας νέος να συμβιβάζεται με κάτι λιγότερο από το να αγγίξει τα όνειρα του.
Πηγή:citycampus.gr
Φωτογραφία:unsplash
