Πρόσφυγες στην πύλη της Ευρώπης
Η πρόσφατη κρίση στον Έβρο επανέφερε στο προσκήνιο το μεταναστευτικό ζήτημα αλλά και τον ρόλο της Τουρκίας στην εργαλειοποίηση του. Η Κοινή Δήλωση Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας, η οποία δεν λειτούργησε ποτέ επαρκώς, απέδειξε ότι οι πολιτικές αποτροπής και η ανάθεση της διαχείρισης του μεταναστευτικού σε τρίτες χώρες ενδυναμώνουν τις χώρες διέλευσης, όπως η Τουρκία, χωρίς να αποφέρουν σταθερή μείωση των ροών. Η Ελλάδα παραμένει μια χώρα που επιφορτίζεται δυσανάλογο βάρος ευθυνών λόγω γεωγραφικής θέσης. Ταυτόχρονα έχει επιδείξει έως τώρα καθυστέρηση στον σχεδιασμό μιας ολιστικής μεταναστευτικής πολιτικής, που να στοχεύει μεταξύ άλλων στην εξασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης, ουσιαστικής πρόσβασης στο άσυλο και στην ένταξη, όσων θα παραμείνουν στη χώρα. Η πανδημία του COVID-19 επέφερε και θα συνεχίσει να επιφέρει σημαντικές αλλαγές στον πλανήτη, με επιπτώσεις κοινωνικοοικονομικές, αλλά και στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Φαντάζει αδύνατη οποιαδήποτε μακροπρόθεσμη δέσμευση, αλλά το εναλλακτικό σενάριο αποτροπής και ανάθεσης της διαχείρισης του μεταναστευτικού σε τρίτες χώρες, έχει αποδειχθεί ήδη ανεπαρκές.
Και αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για την Ελλάδα και την ΕΕ: το να επιδείξουν την απαραίτητη προθυμία να προχωρήσουν όλοι μαζί επενδύοντας στη μετανάστευση εντός της Ευρώπης και πέραν αυτής. Είναι μια πρόκληση στην οποία όλοι θα πρέπει να ανταποκριθούν υπερβαίνοντας τις δυσκολίες προς όφελος όλων.
Το κείμενο υπογράφει η Δρ. Αγγελική Δημητριάδη, Κύρια Ερευνήτρια, Επικεφαλής του Προγράμματος Μετανάστευσης του ΕΛΙΑΜΕΠ. Για το πλήρες κείμενο (στα αγγλικά) πατήστε εδώ.
Πηγή: eliamep.gr/publication
